Vreemdgaan hoort bij mij

Mijn vriendin daagde mij vorige week uit om ‘vreemdgaan hoort bij mij’ uit te spreken. Instant voelde ik in mijn systeem ‘No, Way!’. Ze zag zonder woorden dat het iets raakte bij mij. Toen ik een puber was, had ik een hele duidelijke en felle mening over vreemdgaan: Dan ben je slecht, fout, goedkoop, een leugenaar, voor altijd onbetrouwbaar én dan houd je niet echt van je partner. Kortom, vreemdgaan was Not Done. Het laatste wat ik deed. Totdat ik het wel deed. Ik dacht dat ik alles wat je daaruit kunt leren – om het nooit meer weer te doen en verder te kunnen – wel achter mij had gelaten. Want ‘Vreemdgaan hoort NIET BIJ MIJ’. Maar ik vergat iets belangrijks.

Waarom ik dit schrijf

Ik schrijf dit stuk niet voor een soort boetedoening, ook niet voor een verklaring of verantwoording, ook niet om ‘voor mijzelf op te komen’. De reden dat ik dit schrijf? Dat is omdat ik ten eerste weet dat vreemdgaan gewoon heel veel voorkomt. En ik heb geleerd dat iets aankijken beter werkt dan iets wegduwen. Afhankelijk van wat je onder vreemdgaan verstaat – is zo’n 26% tot 75% van de mensen vreemdgegaan. Ten tweede schrijf ik dit, omdat het vreemdgaan en alles er omheen, bij veel mensen diepe sporen achterlaat. Het voelt voor veel mensen als een scherp mes die in de kern van de ziel zijn punt steekt en draait tot het diep zwart bloedt.. Niet alleen bij diegene die bedrogen is, maar vaak ook bij diegene die vreemd is gegaan.

Ik vind het niet raar dat ik als puber (en nog iets ouder) van alles vond van vreemdgaan. Want, wie wil nu die pijn bij een ander veroorzaken of zelf bedrogen worden? En bijna iedereen vindt vreemdgaan één van de slechtste dingen die je kunt doen. Mijn denkbeelden over vreemdgaan waren voor mij ook een beschermingsmechanisme. Als ik maar hard genoeg schreeuw dat ik niet wil dat mijn partner dat doet en dat ik dat zelf ook niet doe dan heb ik niet die pijn. En dan zal de ander mij niet verlaten.

Maar na veel jaren weet ik dat veel denkbeelden meer kwaad dan goed doen. Ik denk dat je met denkbeelden durven heroverwegen en kwetsbaar opstellen veel meer bereikt. Niet meer de ander of jezelf bedriegen en vertrouwen beschamen. De pijn van een relatie die misschien niet of nooit meer werkt neem je daarmee niet weg. Maar wel de pijn van liegen, bedriegen, van jezelf afdrijven, bedrogen worden of twijfelen aan je eigen gevoel.

Als een vrouw vreemdgaat…

Ik zat dus met mijn vriendin op de bank, ontspannen. We hadden het over een vrouw die in mijn ogen vreemdgaat en we merkten allebei dat ik daar fel op reageerde. Ik had mij al bedacht: “Als ze bij ons zou zijn met haar partner, zou ik het onderwerp vreemdgaan niet opzettelijk vermijden.” Oftewel: “Als er ook maar een klein gevoel van mij omhoog zou komen dat ik mee moest doen met liegen, zou ik haar ‘voor de bus gooien.’ ”

Ik dacht dat het puur met mijn visie over het liegen en bedriegen ging waar ik geen deel van wil zijn. Maar toen vroeg mijn vriendin of ik dat ook zou doen bij een man die vreemdgaat. Ik nam twee mannen in gedachten – waarvan ik weet dat ze vreemd zijn gegaan – en ik moest tot mijn schande bekennen dat ik dan geen gewetensissues zou hebben. toen realiseerde ik mij: ‘K#t, ik meet met twee maten. Vervolgens vroeg mijn vriendin of ik ‘Vreemdgaan hoort bij mij’ kon uitspreken. Mijn gevoel zei ‘No, Way!’

Even een tussenstuk: In geen geval vind ik vreemdgaan iets dat oké is, nog steeds niet. Maar er zat voor mij duidelijk emotie bij als een vrouw vreemdgaat, maar bij een man niet. Voor mij zitten daar oude denkbeelden onder van ‘Als vrouw hoor je zuiver en integer te zijn’. En een vrouw staat dichterbij mij (Ik ben tot nu toe alleen verliefd geworden op vrouwen.) Een vrouw die vreemdgaat staat voor mij sneller voor alle vrouwen. Stel dat ik een relatie heb met een vrouw die vreemdgaat?  Kortom? Er zit voor mij een oud denkbeeld onder en angst.

Mijn vreemdgaan

In mijn leven ben ik bij de twee relaties die ik voor mijn huidige vriendin had, vreemdgegaan. Bij mijn eerste vriendinnetje zoende ik iemand waar ik toen verliefd op was. Het zei in dit geval iets over mijn gevoel voor het vriendinnetje toen. Het was voor in mijn hart meer vriendschappelijk dan dat ik de liefde voel die ik graag bij een partner voel. Ik dacht dat ik mijn les geleerd had. Ik wist immers waarom ik toen vreemd was gegaan*. De vriendin na haar, daar voelde ik vlinders voor dat ging over in houden van en de eerste jaren leefde ik ook monogaam. Toch ging het ook daar uiteindelijk mis. Ik stond niet op een datingsapp of zo om vreemd te gaan, maar ik stond – als ik terugkijk – wel open voor de verleiding van vreemdgaan.

*Leestip: Waarom vreemdgaan?

Mijn leven en de relatie voelde steeds meer als een uitgestippeld pad. Een pad dat – ondanks dat ik het rationeel niet kan uitleggen – mijn levensenergie verlaagde. Uiteindelijk knalde de bom toen ik verliefd werd op een ander en ik daar veel mee afsprak. Ik trok vervolgens de stekker uit een relatie van bijna 20 jaar. Met die ander werd het trouwens niet wat. Dat was als ik terugkijk voor mij een karmische liefde. Het was hoe dan ook een grote diep zwarte tijd, voor mijn ex. En ook voor mijzelf.

Vreemdgaan hoort bij mij – Het cadeau

Er kwam – is vaak zo bij nare dingen – iets moois uit het vreemdgaan. Ik nam mijzelf namelijk voor dat ik het nooit, maar dan ook nooit meer het zover zou laten komen. Dat wilde ik niemand meer aandoen. En ik werkte aan alles wat ik kon, om dat waar te maken. Dat betekende en betekent voor mij onder andere:

• Emoties doorvoelen in plaats van (on)bewust wegtikken.
• Echte gesprekken (over gevoel) leren voeren, ook met mijn ex-vriendin.
• Eigen verantwoordelijkheid nemen, ontevredenheid over mijn leven niet wijten aan de relatie.
• Schuldig maken als dat mijn pad is: Gevoelens, verlangens, behoeftes aankaarten en ook voor mijzelf kiezen als mijn partner het niet leuk vindt. Dat is wel wat anders dan over mijn partners grenzen gaan.
• Accepteren dat gevoel niet altijd is wat ik rationeel gezien zou willen voelen.
• Ontdekken of een open relatie wat voor mij is. Dat kost ook tijd voor omgaan met denkbeelden zoals ‘seks met een ander zegt iets over de relatie’. Dat kan trouwens wel, maar dat hoeft niet zo te zijn.
• Omgaan met jaloezie, verlatingsangst, boosheid… En vooral vaak uitkomen bij verdriet en dat toelaten.
• Leven met ‘Voor nu Altijd’. Voor hoe het nu voelt, wil ik altijd bij je blijven. Maar dat zegt niet per se iets over hoe het bijvoorbeeld volgend jaar voelt.

Licht en ruimte

Dit serieuze innerlijk werk gaf mij weer licht en ruimte. Zoals mijn moeder het zegt: ‘Ik ben weer vrolijker en spontaner sinds ik met mijn huidige vriendin een relatie heb’. Dat klopt ook. Als ik nog in de flow zat van hoe ik bij mij ex was, dan was ik nooit begonnen met Stoute Suus. Ik zou het niet eens durven denken… Dat paste niet bij het leven dat ik had met mijn ex. Maar Stoute Suus is wel iets wat mij nu elke dag blij maakt.

Dat ik mij meer ‘alive’ voel ligt trouwens niet alleen aan mijn huidige vriendin. Uiteindelijk moet je je innerlijk werk toch echt zelf doen. Maar ze helpt mij wel dicht bij mezelf te blijven.

Vreemdgaan hoort bij mij of hoorde bij mij?

Toen mijn vriendin mij vroeg om te zeggen ‘Vreemdgaan hoort bij mij’ voelde ik – na de realisatie dat ik vrouwen onbewust en onterecht scherper beoordeelde – een rust. Daarna kon ik het uitspreken: ‘Vreemdgaan hoort bij mij’. Het haalde als een zeepbel het oordeel weg. Hiermee accepteerde ik mijn eigen duistere kant. Mijn schuldgevoel naar mijn ex was al langer weg. Maar ik had onbewust nog een oordeel naar vrouwen die vreemdgaan en in het bijzonder dus ook naar mijzelf toe. Nu voel ik dat als ik destijds beter had kunnen doen, dat ik dat ik dat wel gedaan zou hebben. Je handelt in het moment op basis van wie je dan bent.

Samengevat: Uiteindelijk bracht vreemdgaan mij hele mooie dingen, ondanks dat ik vreemdgaan niet oké vind. Vreemdgaan hoort bij mij, maar of ik ooit weer vreemdga? Ik denk van niet. Alleen ik zal niet zo snel meer nooit zeggen. (Quote van mijn moeder: Zeg nooit nooit) De kans dat ik vreemdga is – denk ik – wel superklein als het al niet nihil is. Dus ik zou kunnen zeggen: ‘Vreemdgaan hoorde bij mij’. Maar toch had mijn vriendin precies de goede zin voor mij met ‘hoort’.  Want ‘hoort’ staat meer voor volledige acceptatie. Eerst volledige omarming en daarna komt pas: Vreemdgaan hoorde bij mij. En ik voel dat het onderscheid mij ook niet meer raakt. Ik vertrouw op mijzelf en dat voelt goed.